Ծանոթության կարգով ցանկանում եմ ասել, որ Տերը բավական երկար ժամանակ ինձ առաջարկում էր ունենալ անձնական բլոգ: Ես միշտ խուսափում էի անդրադառնալ այդ խնդրին: Բլոգ ունենալը ինձ համար, իրոք, մեծ խնդիր էր: Ես միշտ խուսափել եմ սոցիալական ցանցերից: Երբեք չեմ եղել «Oдноклассники»-ում, «Facebook»-ում կամ որևէ այլ սոցիալական ցանցում: Պատճառն ինձ համար բացատրելի էր. նախ՝ ժամանակի կորուստ, հետո՝ երբեք չեմ ցանկացել անձնական կյանքս ի ցույց դնել հանրությանը: Եթե չեմ սխալվում, բլոգ ստեղծելու առաջարկը շուրջ 5 տարի կտրուկ մերժել եմ:

Մի օր, 2014 թվականի աշնանն էր, օրը հստակ չեմ հիշում, հոգումս կրկին շատ պարզ ստացա բլոգ ստեղծելու առաջարկը: Առաջարկն այնքան հաստատուն էր, կարծես մի աներևույթ ամուր ձեռք ինձ պատին էր գամել ու խոստում էր պահանջում բլոգ ստեղծելու մասին: Ես անզորությունից գոռացի. «Տե՛ր Աստված, ի՞նչ ես ուզում ինձնից: Ես չե՛մ կարող բլոգ ունենալ: Ի՞նչ գրեմ այնտեղ: Ես ոչինչ չունե՛մ գրելու: Ո՞ւմ է պետք, ո՞վ պիտի կարդա իմ գրածները: Հիմա այնքա՜ն շատ են գրողները, այնքա՜ն շատ են քարոզիչները, այնքա՜ն շատ են հետաքրքիր նյութերը և  տեղեկատվությունը ամեն ինչի մասին»: Տերը մեղմ, բայց հաստատուն ձայնով պատասխանեց. «Բացի՛ր քո բլոգը: Ես այնքա՜ն հրաշքներ եմ արել քո կյանքում: Ես ցույց եմ տվել քեզ՝ Ով Եմ Ես, և սովորեցրել եմ քեզ հավատալ: Քո բլոգը մարդկանց կյանքեր պիտի փոխի»: Ես հստակ տեսիլ ստացա՝ բլոգ, որը փոխում է մարդկանց կյանքերը:

Տեսիլը համոզիչ էր և, առավել քան, խոնարհեցնող: Ես հասկացա, թե որքա՜ն պիտի խոնարհ լինեմ Աստծուն, որքա՜ն պիտի զգոն լինեմ Սուրբ Հոգու առաջնորդությանը, որ գրեմ այն, ինչ Տերն է ուզում, քանի որ Նա է կյանքերը փոխողը: Նա է Ալֆան և Օմեգան: Նա է սրտերը քննողը: Նա է «ուղղի հետ՝ ուղիղ և ծուռի հետ ծուռ» լինողը (Սաղմ. 18.26):

Ես չգիտեմ՝ արդյո՞ք ամեն օր նյութեր կտեղադրեմ այս բլոգում: Գիտեմ միայն մի բան. պիտի առաջնորդվեմ Սուրբ Հոգով, պիտի կատարյալ խոնարհ լինեմ Աստծուն՝ տիեզերքի Արարչին և մեր ռունգերում շունչը Պահողին:

Սիրով՝ Գայանե

ԿԱՐԴԱԼ ԲԼՈԳԸ