2001-2003 թթ. իրականացրել ենք «Օգնություն սահմանամերձ գյուղերին» ծրագիրը, որի արդյունքում սահմանամերձ գյուղերի (Զեդեա, Նյուվադի, Վարդան…) բնակիչներն ապահովվել են սննդամթերքով ու հագուստով: Ճանաչելով Աստծուն որպես տիեզերքի Տիրակալ և սիրող Հայր` նրանք աղոթել են և 10-12 տարվա երաշտը վերացել է, գյուղերը ծաղկել են, ճանապարհները վերանորոգվել են և պայմաններ ստեղծվել աշխատատեղեր բացելու համար:
Զ եդեան արծվի տեղ էր, ոչ թե մարդու: Այդ ժայռերի ու երկնքի միջև ապրող ժողովուրդն իր մեջ պահպանել էր գեղեցիկը ընկալելու հատկությունը: Նրանց դեմքին կայտառություն կար, ոչ թե տանջանք: Այդ մարդիկ թեև ջուր չունեին, բայց կոկիկ էին: Ապրում էին խղճուկ տներում, բայց չէին կորցրել իրենց հոգու վեհությունը: Նրանց մեջ կյանք կար: Աստված գիտի, թե ում` ինչպես օգնի: Ճիշտ է, Զեդեայի ժողովուրդն աղքատության մեջ էր, բայց ողորմության կարիք չուներ, այլ` օգնության, որպեսզի ոտքի կանգներ և օգներ ուրիշներին:
